Λουλούδι Ρεζεντά
Αθήνα, Παναθήναια 1931 – Ένα από τα πολύ γνωστά tango του 1930 Στα λόγια του τραγουδιού στην αρχή φαίνεται η απογοήτευση του προδομένου έρωτα και στο τέλος η απόγνωση και η κακία του. Το έγραψε η Λόλα Βώττη και το είχε αφιερώσει στην ξαδέλφη της την Πάολα Νικολέσκο. Σημασία – κάπως κρυμένη των στίχων είναι πως σε ένα κρύο (χιονισμένο) τοπίο δεν μπορεί να ανθίσει και να μοσχομυρίσει το (σπάνιο) λουλούδι του έρωτα.
1930 Αθήνα, Γιορτές των Παναθηναίων
Δεν ήρθα χθες να σ’ ανταμώσω ειν’ παγωνιά πολλή το βράδυ εχιόνιζε τόσο κι’ έτρεμα σαν το πουλί Αυτά η άμυαλη του λέει κι’ εκείνος σαν παιδί με πόνο κλαίει στο δάκρυ πλέει και σαν τρελός τραγουδεί Αν όμως Ρεζεντά σε χρονιές περασμένες και λησμονημένες δε μου λες γιατί Μικρή μου Ρεζεντά με φοβίζει το χιόνι μια βραδιά δεν ήρθες μόνη Ρεζεντά, Ρεζεντά Ηχούν μες στο μυαλό μου ντέφια, είπες για λόγο ποιον, δεν είμαι απόψε για κέφια, μη μου ζητήσεις να πιω. Με τέτοια λόγια αυτή τον σφάζει κι αυτός σε μια γωνιά ποτήρια αδειάζει , μα ξάφνου αλλάζει και τραγουδεί μ’ απονιά. Κακιά μου Ρεζεντά, αφού πια ξεχασμένα όλα ειν’ για σένα, τη δική μου ωιμέ τη φλόγα Ρεζεντά, το ποτήρι θα σβήσει κι άντε αλλού να βρεις μεθύσι Ρεζεντά, Ρεζεντά.
Σχετικά Γιώγος Σεφέρης Ημερολόγιο “Μέρες του 1945” Γιορτή των Παναθηναίων