Πρόκειται για το στέκι της Θεσσαλονίκης, το φαρμακείο του ποιητή Ηλία Κατσόγιαννη (Μπαρμπαλιά για τους οικείους), αλλά και για συλλογή διηγημάτων όπου περιγράφονται περιστατικά της ζωής του φαρμακείου – συναντήσεις, άνθρωποι γνωστοί της γειτονιάς του θεσσαλονικιού συγγραφέα Τηλέμαχου Αλαβέρα.

Στο “Με τον Μπαρμπαλιά”, ο συγγραφέας καταγράφει τις μνήμες του από μια γενιά που το πέρασμά της σηματοδοτεί μια ολόκληρη εποχή. Τόπος συνάντησης το περίφημο φαρμακείο του ποιητή Ηλία Κατσόγιαννη ή Μπαρμπαλιά, Τσιμισκή 10, ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά στέκια της Θεσσαλονίκης.

“Η καρδιά της πόλης“: Θαμώνες προσωπικότητες της εποχής. Θεσσαλονικείς λογοτέχνες όπως Θέμελης, ο Σπανδωνίδης, ο Βαφόπουλος, ο Δέλιος. Αθηναίοι συγγραφείς, όπως ο Μυριβήλης, ο Μελάς, ο Κανελλόπουλος και ο Σβώλος, εκπαιδευτικοί, δημοσιογράφοι, ηθοποιοί, ο σκηνοθέτης Ορέστης Λάσκος και άλλοι, Βορειοελλαδίτες και Μωραϊτες. Το “Πρυτανείον” του φαρμακείου ήταν ακόμη έδρα του παραρτήματος του “Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών”, μισοέδρα του “Ομίλου Συνεργατών και Υποστηρικτών του περιοδικού Μορφές”, με επικεφαλής το διευθυντή και εκδότη Βασίλη Δεδούση καθώς και τους συνεργάτες των Μορφών – Ντάλια, Νίντα και Ζιτσαία, χωρίς όμως αυτό να εμποδίζει την ομάδα του περιοδικού Κοχλία – τον Πετζίκη, τον Κιτσόπουλο, την Καρέλλη, να συχνάζει εκεί, όπως και την παρέα των Μακεδονικών Γραμμάτων. “Πρόσωπα και πράγματα τριών δεκαετιών”, ζωντανεύουν μέσα στις σελίδες του βιβλίου.

Ο Τηλέμαχος Αλαβέρας (30 Σεπτεμβρίου 1926 – 30 Ιουνίου 2007) γεννήθηκε το 1926 στη Φιλιππούπολη της Ανατολικής Ρωμυλίας (σημερινή Βουλγαρία). Το επόμενο έτος η οικογένειά του μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη, πόλη την οποία έμελλε να μην εγκαταλείψει ποτέ. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1947 με διηγήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το 1952 εκδίδεται το πρώτο του βιβλίο, η συλλογή διηγημάτων “Τα αγρίμια του άλλου δάσους”, η οποία δεν πέρασε απαρατήρητη από την κριτική. Ο Αλέξανδρος Αργυρίου έγραψε μεταξύ άλλων: “Ο νέος πεζογράφος ξέρει πώς να συμπεριφέρεται απέναντι στα αλλεπάλληλα κύματα των αναμνήσεών του, ξέρει τι καλύτερο να κρατήσει απ΄ όσα του προσκομίζει η μνήμη του”.

Το 1955 ιδρύεται το λογοτεχνικό περιοδικό “Νέα Πορεία”, το οποίο, παράλληλα με τη συγγραφική δουλειά του, αναδείχθηκε σε έργο ζωής, με υπεύθυνο έκδοσης τον ίδιο ως το θάνατό του. Για τη “Νέα Πορεία” τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο Πέτρου Χάρη, το 2006, γεγονός που χαιρέτισε σύσσωμη η πνευματική Βόρειος Ελλάδα (μεταξύ άλλων ο Πρόδρομος Μάρκογλου, ο Μάρκος Μέσκος, ο Μάκης Τρικούκης, κ.ά.)

Την ίδρυση της “Νέας Πορείας” ακολούθησαν τα βιβλία: “Το ρολόγι”, μυθιστόρημα, 1957, “Το μισό του φεγγαριού”, διηγήματα, 1960, “Το σημερινό συγγραφικό πρόβλημα”, δοκίμιο, 1961, “Οδοστρωτήρας”, μυθιστόρημα, 1963, “Διηγηματογράφοι της Θεσσαλονίκης”, μελέτη, 1970, “Οι άλλοι”, θεατρικό, 1971, κ.ά. Από το σύνολο των βιβλίων του Τηλέμαχου Αλαβέρα, δύο τιμήθηκαν με κρατικά βραβεία -η συλλογή διηγημάτων “Απ’ αφορμή”, 1976, και το ταξιδιωτικό χρονικό “Σ’ ευθεία γραμμή (Ταξίδι στην Πολωνία)”, 1990- και ένα με το βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών -τα διηγήματα “Γωνίες και όψεις”, 1985.

Τον Ιούνιο του 2007 πρόλαβε να τιμηθεί με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Είχε διατελέσει μέλος σε πολλά συμβούλια και επιτροπές γύρω από πνευματικά και καλλιτεχνικά θέματα, ενώ έκανε ομιλίες στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τη λοιπή Ελλάδα. Το 1962 υπήρξε ιδρυτικό μέλος της “Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης”, της οποίας κατείχε τη γενική γραμματεία έως το 1980 οπότε και εκλέχθηκε πρόεδρος, θέση που διατήρησε μέχρι το τέλος. Παντρεμένος με την ποιήτρια Ρούλα Αλαβέρα, απέκτησαν μαζί δύο παιδιά. Πεζογραφήματά του μεταφράστηκαν στα ιταλικά, γερμανικά, ολλανδικά, βουλγαρικά, σουηδικά, σερβικά, πολωνικά.

Τα βιβλία του με θέματα τη σύγχρονη ασυνεννοησία, τα αδιέξοδα μιας πόλης μελαγχολικής συχνά, όπου έζησε όλα τα χρόνια της ζωής του, με λεπτοφυείς —συγχρόνως δυναμικές γραφίδος πινελιές.

Από ianos.gr,
⇒ Σχετικά: Τηλέμαχος Αλαβέρας Ο Διανοητής της Συμπρωτεύουσας