Έλληνες Ζωγράφοι

• Αλέκος Φασιανός γ. 1939 – θ. 2022 (16/1) Χαρταετός / Η πόλις για το ποίημα του Καβάφη “Η Πόλις” γ.1894 δ.1910

Κύριος εκφραστής της μοντέρνας σύγχρονης ζωγραφικής άρχισε από τη τεχνοτροπία μοντερνισμού με έργα χρωματικών περιόδων (μπλε, ροζ, κλπ) για να συνεχίσει με ανανεούμενου στυλ έργα, με θεματικές ενότητες ανάλογα με αντικείμενα ή τύπους ανθρώπων της καθημερινής γειτονιάς.
→ Βλέπε σχετικά “Το Καλοκαίρι των Ζωγράφων” εδώ.

Σπούδασε στο Παρίσι στη Σχολή Καλών Τεχνών μαζί με τον Γιάννη Σπεράντζα – τον άλλο σύγχρονο μοντέρνο ζωγράφο. Την εποχή εκείνη είχαν μεταξύ τους στενή φιλία – όντας αμφότεροι πολύ νέοι και άγνωστοι ζωγράφοι.

Κατά την επιστροφή και των δύο στην Ελλάδα μετά την παραμονή στο Παρίσι έμειναν στη Καλλιθέα σε οικία η οποία γρήγορα έγινε “στέκι καλλιτεχνών”. Σήμερα θεωρείται ένας από τους εξέχοντες Έλληνες σύγχρονους ζωγράφους

• Γιάννης Μόραλης γ. 1916 – Πορτρέτο Μαρία Ρουσσέν 1942 Μολύβι και Υδατογραφία

Ο Γιάννης Μόραλης υπήρξε καθηγητής στην ΑΣΚΤ. Προσέδωσε στον ακαδημαϊσμό ένα νέο αέρα μοντερνισμού, με στροφή στις ευθείες και πλάγιες τεμνόμενες γραμμές σε φαρδείς σκουρόχρωμους χρωματικούς συνδυασμούς. Θεωρείται κύριος εκπρόσωπος της αποκαλούμενης “γενιάς του ’30” στη ζωγραφική. Οι προσωπογραφίες του διατηρούν τον χαρακτήρα του μοντέλου, προσδίδοντας έναν νεωτεριστικό τόνο – με την κυριαρχία ενός και μόνου χρώματος ως προς την απεικόνιση του μοντέλου.

• Θάλεια Φλωρά-Καραβία γ. 1871 θ. 1960 – Κυρία στον κήπο

Η Θάλεια Φλωρά – Καραβία (επώνυμο συζύγου) διέμενε στην Καλλιθέα. Ήταν γνωστή σαν ζωγράφος ενταγμένη στο ρεύμα του ιμπρεσιονισμού. Τα έργα της διακρίνονται για τις φαρδιές “σπατουλαριστές” πινελιές, με έντονες χρωματικές φωτοσκιάσεις του ήλιου μέσα από φυλλώματα. Ζωγράφισε περισσότερο προσωπογραφίες, πορτρέτα στην ύπαιθρο. Τα έργα της κοσμούν δημόσια κτίρια και βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές. “Κυρία στον κήπο” αναφορά σε “Αυτοί τα θέλουν όλα”

• Γιάννης Τσαρούχης γ. 1910 θ. 1989 – Κοπέλα με σταυρουδάκι Κραγιόνια σε χαρτόνι

Γεννημένος στον Πειραιά, ο Γιάννης Τσαρούχης σπούδασε στην ΑΣΚΤ. Ζωγράφισε αρχικά γειτονιές του Πειραιά μετέπειτα της Αθήνας όπου και έμεινε για πολλά χρόνια σε κτίριο της περιοχής Συντάγματος (Καραγεώργη Σερβίας). Είναι γνωστός για τα έργα με τους ναύτες αλλά και από τις γειτονιές της Αθήνας που τελούν σήμερα υπό παραμέληση και υποβάθμιση με εξαφάνιση του παραδοσιακού τους στοιχείου: όπως η Ερμού (κάτω από την Αθηνάς), το Γκάζι – αναβιώνοντας εικόνες με παλιά κτίρια στολισμένα με αγάλματα και μετόπες. Επίσης καφενεία με γνωστό του έργο το μη υπάρχον πια “Νέον” της Ομόνοιας. Υπήρξε κύριος εκφραστής της τάξεως των διανοουμένων της εποχής του ’60 καθώς έργα του – μινιατούρες χαρακτικά, κοσμούν γνωστές ποιητικές συλλογές.

• Μίμης Βιτσώρης γ. Θεσσαλονίκη 1902 θ. 1945) – Νεκρή Φύση

Ο Δημήτης (Μίμης) Βιτσώρης αδελφός του ηθοποιού Γιώργη Βιτσώρη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά αργότερα μετέβη στην Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία διαδοχικά έχοντας κατ’ αρχήν ην διαφωνίσει με τους κατά τα εικαστικά ιθύνοντας την εποχή των χρόνων του στη ΑΣΚΤ. Σε ηλικία 18 εντούτοις προχωρά στην πρώτη του έκθεση. Τον καιρό της παραμονής του στο Παρίσι εργάζεται στο “Petit Parisien” κοσμώντας τις σελίδες του με σχέδια με το σκεπτικό να κερδίζει τα προς το ζην. Επέστρεψε στην Αθήνα εξακολουθώντας την ενασχόληση του με τη ζωγραφική. Στη ζωή του τον κλόνισε ο θάνατος του αδελφού του και της μητέρας του – κάτι που επέσπευσε τον πρόωρο θάνατο του (43).

• Βασίλειος Γερμενής γ. 1896 θ. 1966 – Ψαράς 60Χ80 Λάδι σε μουσαμά

Ο Βασίλειος Γερμενής θεωρείται από τους μεγαλύτερους ζωγράφους μεταξύ των αποκαλούμενων “τοπιογράφων”. Ζωγράφισε θέματα της ζωής της υπαίθρου με χαρακτηριστά τα έντονα χρώματα και τις φαρδιές πινελιές. Στον πίνακα “Ο Ψαράς”, βλέπουμε τον ψαρά να μπαλώνει τα δίχτυα του σε μια νησιώτικη παραλία. Είναι τόσο ζωντανή η απεικόνιση – σα να περνάμε δίπλα του…