Συχνὰ τὴ νύχτα, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβω, ἔφτανα σὲ μιὰ ἄλλη πόλη, δὲν ὑπῆρχε παρὰ μόνο ἕνας γέρος, ποὺ ὀνειρευόταν κάποτε νὰ γίνει μουσικός, καὶ τώρα καθόταν μισόγυμνος μὲς στὴ βροχὴ – 
μὲ τὸ σακάκι του εἶχε σκεπάσει πάνω στὰ γόνατὰ του ἕνα παλιό, φανταστικὸ βιολί, 
«τὸ ἀκοῦς;» μοῦ λέει, «ναί, τοῦ λέω, πάντα τὸ ἄκουγα»,
ἐνῷ στο βάθος τοῦ δρόμου τὸ ἄγαλμα διηγόταν στὰ πουλιὰ τὸ ἀληθινὸ ταξίδι.

Τάσος Λειβαδίτης, «Ὁ μουσικός», ἀπὸ τὴ συλλογὴ Νυχτερινὸς ἐπισκέπτης (1972), ἑνότητα, Διασπορά, Τόμος 2 τῆς τρίτομης ἔκδοσης τοῦ Κέδρου, σελίδα 40 

Εκεί στο βάθος του σπιτιού το άγαλμα διηγόταν στα πουλιά αληθινό ταξίδι

Τάσος Λειβαδίτης (1921-1988) – Οδός των Ποιητών (πάνω μεριά) Γλυφάδα

Ήμουν στον οδό των ποιητών, η οδός Γρηγορίου Λαμπράκη. Μια μέρα υπέροχη ήταν, κάθισα στο παγκάκι με τους στίχους. Κάτω στην πλακόστρωση σε γυαλιστερές, ωραίες πλάκες χαραγμένοι οι στίχοι των ποιητών. Ήταν κι αυτοί του Τάσου Λειβαδίτη με το άγαλμα. Πάντα μ’ αρέσαν τα αγάλματα έτσι σημείωσα τους στίχους του περίφημου ποιητή μας Τάσου Λειβαδίτη στο μπλοκάκι. Ο “δρόμος” του στίχου γίνεται πιο προσωπικός αν σκεφτείς το “σπίτι”.

Ημερολόγιο διαδρομών