Χειμώνιασε πια …μέσα Δεκεμβρίου και μόλις τώρα άρχισε να μπαίνει για τα καλά ο χειμώνας. Πολλές δουλειές για το σπίτι – τώρα που θα πρέπει να του δοθεί μια γιορτινή όψη.

Όμως αυτό που δελεάζει αυτές τις κρύες μέρες, δεν είναι ούτε τα καταστήματα – οικονομική κρίση γαρ κι ας μη μεμφόμαστε – κάπου γράφτηκε πως στη Νέα Υόρκη έχουν γίνει όλοι Σκρουτζ λόγω κρίσης, αλλά οι βόλτες μέσα στην Αθήνα – άλλο αν ένας απλός και μόνο καφές στο Στάρμπακς κοστίζει 4,5 και βάλε ευρώ, ένα απλό δείπνο τουλάχιστον 17…

Επίσης κάποια εκδρομή – σίγουρα υπάρχουν πολλά ωραία μέρη – άλλο αν δεν το αποφασίζει κανείς και τόσο εύκολα – για δικούς του λόγους με προεξάρχον το κόστος αλλά και τη βαρεμάρα να ακολουθεί: “Που να τρέχω τώρα, έχει πιάσει και κρύο, θα χαλάσει ο καιρός το Σαββατοκύριακο, βροχές, τρικυμίες”.

Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές για μια -σχετικά κοντινή απομάκρυνση από την Αθήνα: Ναύπλιο, Άστρος, Ξυλόκαστρο, Αράχωβα απ’ όπου και η φώτο — με τους κοντινούς Δελφούς κομβικό σημείο ιστορικής αναφοράς στην αρχαιότητα με το περίφημο μαντείο των Δελφών όπου η Πυθία μες τους καπνούς έβγαζε τον χρησμό της…
Για μακρύτερες αποστάσεις ψηφίζω για τη μακρινή, αρχοντική Ξάνθη που έχει μπόλικα ωραία πέτρινα σκαλάκια – που η γοητεία τους συνίσταται στο ότι προτρέπουν για εξερευνήσεις σε άγνωστα σημεία και εξασφαλίζουν μια πολύ καλή άσκηση μέσα στο πράσινο με τα λουλούδια των δρομίσκων περιβάλλον.

Ένας συννεφιασμένος ουρανός παραπέμπει σε τζάκια που καπνίζουν, ωραία ψητά στη φωτιά, νόστιμες τηγανιτές πατάτες…
Πεζοπορία και άσκηση μέσα στη φύση, καθαρός ζωογόνος αέρας, ομιχλώδες τοπίο στολισμένο με τα γυμνά κλαδιά των δένδρων – πολλές φορές το γάργαρο νερό της κοντινής πηγής στο κοντινό ξέφωτο.

Οι κάτοικοι των ορεινών ή παραθαλάσσιων περιοχών δεν έχουν αυτά που έχει ο κάτοικος μιας μεγαλούπολης – βιτρίνες, θεάματα, πολυτέλειες, έχουν όμως την ηρεμία και την αληθινή ξεκούραση, έναν πιο υγιή τρόπο ζωής, την απρόσκοπτη επικοινωνία με τη φύση και τις ομορφιές της που προσφέρονται απλόχερα στο ήρεμο τοπίο μιας μακρινής μας πλαγιάς, ακτής, πεδιάδας.

Εδώ τείνουμε να απομακρυνθούμε από τη Φύση. Λίγο ανοίγουμε το παράθυρο να μπει ο αέρας: η ματιά στιγμιαία ακουμπά στον έξω αιώνιο κόσμο – κοντινός και απρόσιτος, αγκιστρωμένη πάντα σε κτίρια, λεωφόρους, περαστικούς, δουλειές που πρέπει να γίνουν.

Λίγο ν’ ανασάνει κανείς στον καθαρό αέρα, έξω απ’ τις μεγάλες πόλεις, γυρίζει με φρέσκες ιδέες που προβάλλουν μέσα από ένα πιο ήσυχο, αναπαυμένο, λίγο έστω – (το πολύ είναι άλλη ιστορία) “σκουριασμένου” νου.
♦ Λέξεις κλειδιά #Ναύπλιο #Αράχωβα #Ξυλόκαστρο #Άστρος