Αντρέι Κοντσαλόφσκι: Στα χνάρια των μεγάλων Ρώσων σκηνοθετών

Εξέχων Ρώσος σκηνοθέτης, ο Andrei Konchalovskiy, μετουσίωσε τον σοβιετικό ρεαλισμό σε ένα σύγχρονο ρεύμα ιστορικής, ρεαλιστικά κινούμενης με ποιητικούς συμβολισμούς αναδίφησης των ιστορικών γεγονότων.

Με τις δύο χαρακτηριστικές του ταινίες “Αγαπητοί σύντροφοι”, “Παράδεισος” μας μεταφέρει στην εποχή των γεγονότων που χαρακτηριστικά σημάδεψαν τον 20ο αιώνα – αυτά του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρωσία κατά την εποχή της εξέγερσης ενάντια στο καθεστώς το 1962 με την απεργιακή κινητοποίηση σ’ ένα εργοστάσιο στη μικρή βιομηχανική πόλη Νοβοτσερκάσκ (Novocherkassk), και στη δεύτερη στην εποχή του Χιτλερικού καθεστώτος στη Γερμανία με κομβικά μέρη τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τη Γαλλική αντίσταση.

Και οι δύο αυτές ταινίες είναι ποιοτικού όσον αφορά το σενάριο και την κινηματογράφηση μη παραλειπόμενης της ηθοποιίας, ενδιαφέροντος. Και στις δύο αυτές ταινίες πρωταγωνιστεί η σύζυγος του Γιουλίγια Βισότσκαγια (Yuliya Vysotskaya).

Σύντομη Βιογραφία

Κάθε Τέχνη είναι ένα ψέμα αλλά η αληθινή τέχνη είναι ψέμα που σε βοηθάει να ανακαλύψεις την αλήθεια της ζωής.

Andrei Konchalovsky

Ο θεατρικός και κινηματογραφικός σκηνοθέτης Αντρέι Κοντσαλόφσκι (γ. 1937), μεγαλύτερος αδελφός του άλλου μεγάλου σκηνοθέτη Νικήτα Μιχάλκοφ, γεννήθηκε στη Μόσχα. Σαν νεαρός ήθελε να γίνει μουσικός κι έμαθε πιάνο αλλά τον κέρδισε η αγάπη του για το σινεμά. Έτσι μπήκε στη σχολή VGIK – τη μεγαλύτερη κινηματογραφική σχολή στη χώρα με καθηγητή του τον Μιχαήλ Ρομ.

Εκεί γνωρίστηκε με τον Αντρέι Ταρκόφσκι και συνεργάστηκε μαζί του στη ταινία “Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν” (1962) και στον “Αντρέι Ρουμπλιώφ” (1966). Για τη πρώτη του ταινία “Ο πρώτος δάσκαλος” βασίστηκε στο βιβλίο του Τσινγκίζ Αϊτμάτωφ που περιέγραψε τη ζωή μετά την επανάσταση του 1917, στη νότια Ρωσία. Η δεύτερη του ταινία δεν είδε το φως της δημοσιότητας ενώ ήταν γυρισμένη το 1966, παρά μια δεκαετία αργότερα.

Ενεργός από το 1961 – (και ως συγγραφεύς) με τη μικρού μήκους ταινία “Μαλτσίκ και Γκολούμπ” (Malchik i Golub /Το αγόρι με το περιστέρι – με τον μικρό αμέσως μετά, πρωταγωνιστή Ιβάν στο έργο “Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν” του Ταρκόφσκι), κατόπιν με τον 🖼 “Πρώτο Δάσκαλο” 1965, – (συνολικά με 31 ταινίες), γίνεται γνωστός στη Δύση κατά τη δεκαετία κυρίως του 2000, με τις ταινίες “Το σπίτι των τρελών” 2002, “Οι λευκές νύχτες του ταχυδρόμου” (2014), “Καρυοθραύστης – η άγνωστη ιστορία” 2010, “Παγωνιά στη Μόσχα” (συγγραφή σεναρίου σε συνεργασία με το σκηνοθέτη Chris Solimine, με πρωταγωνιστή τον Norman Reedus) , “Γκλος” (Gloss 2007), με τη συμμετοχή του στο “Ο Καθένας στο σινεμά του” (Chaqun à son cinema) με το το σκετς “Στο Σκοτάδι” (In the Dark 2007).

Καταφέρνει το 2016 με το “Παράδεισος” και το “Αγαπητοί Σύντροφοι!” 2020 – πέντε δεκαετίες από την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία (1961) – δύο αριστουργήματα , να κερδίσει την πρωτοκαθεδρία στους σύγχρονους Ρώσους σκηνοθέτες και όχι μόνον, να καταταχθεί στην Α΄ γραμμή των σύγχρονων ποιοτικών σκηνοθετών.

Τσινγκίζ Αϊτμάτωφ Ο πρώτος δάσκαλος- “Ανοίγω τα παράθυρα διάπλατα. Στο δωμάτιο ξεχύνεται χείμαρρος ο φρέσκος αέρας. Στο ήρεμο και γαλαζωπό φως της χαραυγής περιεργάζομαι με προσοχή τα σκίτσα του καινούργιου μου πίνακα. Είναι πολλά, όσες και οι φορές που τ’ άρχισα. Όμως για τον πίνακα είναι ακόμη το βασικότερο… Πηγαινοέρχομαι στη σιγαλιά του πρωινού κι όλο σκέφτομαι. Κι αυτό γίνεται κάθε φορά. Και κάθε φορά πείθομαι πως ο πίνακάς μου…”

“Παγωνιά στη Μόσχα” 2007 (Chill in Moscow): Η ιστορία ενός μοναχικού Αμερικανού χάκερ σε αποστολή στη Μόσχα να διαπράξει μια τραπεζική απάτη – και ‘κει, μέσα στον ακατανόητο υπόκοσμο μιας πόλης σε αναταραχή, βία και χάος, βρει την αγάπη και τη συντροφικότητα μιας οικογένειας.