Παρά τον αλκοολισμό του Francis-Scott Fitzgerald (1896 – 1940), τα σκαμπανεβάσματα της συγγραφικής του καριέρας, της διανοητικής διαταραχής της γυναίκας του – με τον εγκλεισμό της Ζέλντας συχνά σε ψυχιατρικά ιδρύματα, ο δεσμός τους δυνάμωνε όλο και πιο πολύ για πάνω από 22 χρόνια. Η ιστορία αυτών των δύο εξαιρετικά λαμπερών προσωπικοτήτων και ταλαντούχων συγγραφέων, περιγράφεται στην αλληλογραφία τους “Αγαπημένε μου Σκοτ αγαπημένη μου Ζέλντα” αποτελούμενη από 333 επιστολές εκ των οποίων τα 3/4 ήταν ανέκδοτες ή εξαντλημένες.

Το μυθιστόρημα της Ζέλντα “Χάρισε μου το βαλς” (Save me this waltz) γράφτηκε στο ίδρυμα ενόσω νοσηλευτόταν εξ αιτίας μιας κρίσης υστερίας (ήταν ο στιγμή που ο Σκοτ αποφάσισε να την πάει στο νοσοκομείο). Ήταν το πρώτο και τελευταίο μυθιστόρημα της Ζέλντα. Όσο ο Φιτζέραλντ έγραφε το “Τρυφερή είναι η νύχτα” (χρονικό της σχέσης τους) εκείνη ετοίμαζε τη δική της ιστορία πάνω στα δικά του γραφόμενα φωτίζοντας γοητευτικά τη ζωή και το έργο του, δια μέσου της ζωηρής και συγκινητικής ιστορίας εξομολογήσεων μιας διάσημης, λαμπερής νεαρής και επίδοξης χορεύτριας την εποχή των “τρελών 20’s” αλλιώς πως “εποχή της Τζαζ”, στο “Χάρισε μου το Βαλς”.

• 

• 

•