Μαζεύω τα πεσμένα στάχυα
Μαζεύω τα πεσμένα στάχυα να σου στείλω λίγο ψωμί,
μαζεύω με το σπασμένο χέρι μου ό,τι έμεινε απ’ τον ήλιο
να σου το στείλω να ντυθείς
έμαθα πως κρυώνεις
Την πράσινη σου φορεσιά να την φορέσεις τη Λαμπρή!
Θα τρέξουν μ’ άνθη τα παιδιά.
Θα βγουν τα περιστέρια,
κι η μάνα σου με μια ποδιά,
πλατιά, γεμάτη αγάπη!
Πάρε όποιο δρόμο, όποια κορφή,
ρώτα όποιο δένδρο θέλεις.
Μ’ ακούς; Οι δρόμοι όλης της γης
βγαίνουνε στην καρδιά μου!
Μην ξεχαστείς κοιτάζοντας το φως
Τ’ ακούς; Ναρθείς
Ποίηση – Νικηφόρος Βρεττάκος