Ραντεβού στον Αέρα
Σκηνοθεσία: Jason Reitman
Πρωταγωνιστούν: George Clooney, Vera Farmiga, Anna Kendrick
Σενάριο: Jason Reitman – (Από το βιβλίο του Walter Kirn)
Είδος: Κοινωνική
Έτος: 2009
Τιμητικές διακρίσεις (Κυριότερες): Υποψηφιότητα για 6 Όσκαρ
Με μια βαλίτσα πάντα στο χέρι ταξιδεύοντας σε όλη την επικράτεια, περνώντας διαρκώς από αίθουσες αναμονής αεροδρομίων, σε αίθουσες εταιρειών – απολύοντας υπαλλήλους, ο Ryan Bingham θα συναντήσει την Alex Goran μια άλλη εκπρόσωπο, εν δυνάμει ανταγωνίστρα του στο επάγγελμα αλλά και ερωτική σύντροφος.
Το έργο αυτό αναδεικνύει τον Τζωρτζ Κλούνει σαν ηθοποιό Α΄ μεγέθους. Έπαιξε το ρόλο του σκληρού “απολυτή” προσωπικού Ryan Bingham με μια πειστική και δυναμική ένταση —αποστασιοποιημένου από προσωπικές αναμείξεις, εμπάθεια, σκληρότητα – ήταν ένας “παρηγορητής” ψυχών – στέλεχος επιτυχημένο στην αποστολή που είχε να “χρυσώνει το χάπι” για κάθε νέο απολυόμενο.
Το θέμα άκρως επίκαιρο, λόγο της οικονομικής κρίσης – καθ’ όσον πολλές επιχειρήσεις προβαίνουν σε απολύσεις – κάποιος πρέπει να τις ανακοινώνει στους αφορώντας τους.
Υπόθεση: Η εταιρεία όπου εργάζεται ο Κλούνεϊ, ακριβώς αυτό το ρόλο επιτελεί. Χρειάζεται κάποιον που θα ταξιδεύει σ’ όλη τη χώρα, εν προκειμένω στις ΗΠΑ, που θα δίνει διαλέξεις στους ενδιαφερόμενους – στελέχη επιχειρήσεων, σε στυλ σεμιναρίων που τους αφορούν, πάνω στην ανάγκη προσαρμογής σε νέα δεδομένα. Δεδομένα που εστιάζονται πάνω στην ουδετερότητα, την ψυχραιμία και την ελάφρυνση του φορτίου που ο καθένας κουβαλά. Ο ρόλος έπεσε κουτί διότι χρειαζόταν κάποιος να έχει το παρουσιαστικό – δυναμική εμφάνιση, αποφασιστικότητα, πειθώ, θεληματικότητα για να ανακοινώνει την απόλυση, ενώ παράλληλα θα τη δικαιολογούσε μέσα στη συγκυρία – μέσα σ’ ένα ψυχολογικό πλαίσιο ανόρθωσης του πεσμένου ηθικού του υφιστάμενου την απόλυση.
Όποιος είδε το έργο αντελήφθη αμέσως την υποκριτική δύναμη του Κλούνει που παίζει το ρόλο του ιπτάμενου επαγγελματία απολυτή. Χρειαζόταν κάποιος που να πείθει, καθησυχάζοντας – με μια δυναμική και σθεναρή παρουσία. Αυτός ο άνθρωπος όμως, για να μπορεί να ανταπεξέρχεται σωστά στο ρόλο του, να επιτυγχάνει πλήρως στην αποστολή του, θα έπρεπε αυτό το ρόλο – μακρυά από συναισθηματισμούς και ενδοιασμούς, να τον έχει ενδυθεί και στην προσωπική του ζωή να είναι ανεξάρτητος, δυναμικός, χωρίς ανώφελα συναισθήματα – μόνο έτσι θα έβγαινε καθαρά η εικόνα της καθησυχαστικής πειθούς, της δύναμης και της αποφασιστικότητας, μέσα στα νέα δεδομένα προς αντιμετώπιση, που θα έπρεπε κάθε φορά να παρουσιάζει στους υποβιβαζόμενους πια σε ανέργους.
Ο Κλούνεϊ είναι υποψήφιος για Όσκαρ α΄ανδρικού ρόλου. Κάθε Όσκαρ είναι συνάρτηση και των άλλων υποψηφιοτήτων αλλά και του ειδικού βάρους της ταινίας στην οποία παίζει ο ηθοποιός – όμως θα ‘πρεπε να το πάρει γιατί είναι ένας περίφημος ηθοποιός, και η ταινία είχε άκρως επίκαιρο θέμα, που δεν έκρυβε ή παραποιούσε την αλήθεια —ήταν ακριβώς η κοινωνία που περιέγραφε, η πιστή αναπαράσταση της σημερινής, μέσα στις παραμέτρους της παγκοσμιοποιημένης “εν κινδύνω” οικονομίας, όλων των αδυναμιών και κινδύνων που αυτή επιφέρει, και που καλούνται τώρα οι κυβερνήσεις να επιλύσουν.
Η ταινία σίγουρα ήταν πολύ καλή, ωραία γυρισμένη, με τολμηρή άποψη για τους σημερινούς τεχνοκράτες και τους ανθρώπους που στηρίζουν ένα σύστημα – που όσο κι αν απειλείται, τόσο εδραιώνει τη θέση του, βρίσκοντας διεξόδους μελετημένες και στην παραμικρή τους λεπτομέρεια. Στο τέλος ο ήρωας της ταινίας εξακολουθεί τη ζωή που έχει επιλέξει, γιατί μέσα σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο οικονομικό και κοινωνικό, αυτό μοιάζει να είναι μονόδρομος, καταλήγει ο σκηνοθέτης – μη εξωραϊζοντας και μη καταφεύγοντας σε έτοιμες λύσεις.
Τη λύση μόνο οι κοινωνίες με τις κυβερνήσεις τους θα μπορέσουν να δώσουν, λαμβάνοντας υπ’ όψιν όλα τα νέα οικονομικά δεδομένα – μέσα σε μια προσπάθεια θωράκισης των κοινωνιών και των ανθρώπων που τις συγκροτούν.
Στοιχεία για τη δημοσίευση — info imdb
