Ένα σήμερα που αφουγκράζεται τον εαυτό του
Πολύ θα ήθελα να βρισκόμουν έξω σ’ ένα όμως δροσερό μέρος, χωρίς την εξουθενωτική λάμψη του ήλιου. Ηρεμία, περισυλλογή, δροσιά. Ένα βιβλίο – πολλά γαρ τα αρχινισμένα, ας πούμε το “Αναζητώντας τον Χαμένο χρόνο” τόμος Α΄ – Από τη μεριά του Σουάν “Κομπρέ“. ◊ Αυτό το βιβλίο Α΄τόμος της σειράς “Αναζητώντας” του Μαρσέλ Προυστ είχε κάπου καταχωνιαστεί και δεν το έβρισκα… Τελικά το βρήκα σε μια άλλη μεριά του σπιτιού, με μεγάλη μου χαρά γιατί είναι το πρώτο και το καλύτερο της Συλλογής.
Ο ήλιος είναι παρών κρυμμένος στη φυλλωσιά, τα τζιτζίκια εξακολουθούν το τραγούδι τους, οι άκρες των κυπαρισσιών λυγίζουν στο απαλό φύσημα του ανέμου.
Τι να σκεφτείς τα περασμένα έχουν φύγει πια, τα αυριανά δεν υπάρχουν μόνο αυτό το σιωπηλό απομεσήμερο διαγράφει την τροχιά του σε μια μνήμη μελλοντική που κι αυτή με τη σειρά της θα γίνει ανύπαρκτη. Ο ήχος του ανεμιστήρα που γυρίζει, του καναρινιού ένα μοναχικό τιτίβισμα, η εορταστική πανδαισία των τζιτζικιών μέσα σ’ ένα απέραντο αχνό γαλάζιο. Μνήμες του χθες σ’ ένα σήμερα που αφουγκράζεται τον εαυτό του…
