Ένα προσωπικό σημειωματάριο ακόμη. Όταν ξυπνάει κανείς, στην ησυχία του δωματίου που κάθεται και πίνει τον πρωινό καφέ του, τρώει κάτι σαν πρωινό, κοιτάζει έξω:

Ένα δενδράκι, ένα πουλί που κάθισε στο κλαδί τιτιβίζοντας χαρούμενα, ο ουρανός άλλοτε γαλάζιος άλλοτε συννεφιασμένος. Κοιτάζει μέσα του: Τι γίνεται, τι αισθάνεται, τι δουλειές πρέπει να κάνει, ν’ ανοίξει ή όχι τον υπολογιστή, να ντυθεί ή να διαβάσει κάτι, να βγει α!, αυτό το τελευταίο είναι και το πιο δελεαστικό – κλείνεις τα μάτια να σκεφτείς αλλά να! ας γράψεις κάτι που θα μείνει – γιατί κακά τα ψέμματα:
scripta manent verba volant. πληροφ

Τι μπορεί κανείς να κάνει μέσα στο σπίτι;

• δουλειές
• διάβασμα
• μαγειρική
• φροντίδα φυτών του μπαλκονιού (αν υπάρχουν που πάντα υπάρχουν) ράψιμο, προσωπική φροντίδα – περιποίηση – γι’ αυτό το τελευταίο δεν μπορεί ν’ αναβληθεί γιατί θα χάσει κανείς όλη τη μέρα του παραμένοντας μέσα στο σπίτι, τριγυρνώντας.

Προσωπικά επιλέγω το pc – κάποια νέα και μετά γράψιμο ό,τι κι αν προκύψει σε blog. Σαν δεύτερη επιλογή, την προσωπική περιποίηση που σημαίνει ετοιμασία για να βγω έξω:
Η πόλη είναι λίγο πιο κάτω. Περιμένει να την επισκεφθείς. Και τίποτε να μην έχεις να κάνεις πάντα το να βλέπεις ανθρώπους να κινούνται με ψώνια, τσάντες, να πίνουν καφέ ή να τρώνε, να παρκάρουν ή να ξεπαρκάρουν, να περιεργάζονται βιτρίνες – γενικά η κίνηση του δρόμου δρα αναζωογονητικά σ’ ένα σύστημα αποκαμωμένο με σκέψεις και έννοιες, φροντίδες και επικρίσεις ενίοτε. Ένα σύστημα κουρασμένο από το θλιβερό πρόσωπο της τηλεόρασης, από τα οικονομικές υποχρεώσεις, από το αδιέξοδο της επίτευξης μιας αληθινά εποικοδομητικής επικοινωνίας, από το αδιάκοπο πηγαινέλα και στριφογύρισμα των διαφόρων – πολλές φορές ασήμαντων στο βάθος ερεθισμάτων που κάθε άλλο παρά αναζωογονητικά είναι.

• φαγητό σ’ ένα εστιατόριο – απλή ταβέρνα ή μοδάτο στέκι – μια πανακότα ενδεχομένως στο τέλος, είναι πάντα κάτι ευχάριστο.
  Τελευταία πήγα σ’ ένα εστιατόριο που τα φαγητά ήταν τέλεια. Όλα χωρίς εξαίρεση ήταν ωραία μαγειρεμένα και παρουσιασμένα. Και οι τιμές κανονικότατες. Χωρίς εκπλήξεις και μεμψιμοιρίες ανοίξαμε το πορτοφόλι για να πληρώσουμε τη λεγόμενη “λυπητερή” που δεν ήταν καθόλου τσουχτερή. Έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα – και να τρως καλά αλλά και να μην είναι ακριβά.
• σινεμά, θέατρο, περπάτημα, ψώνια, μια βόλτα κάπου – ας πούμε στην Αθήνα (Λυκαβηττός)
• πληρωμές λογαριασμών – αυτό το τελευταίο δεν μπορεί ν’ αναβληθεί γιατί θα υποστεί κανείς τις δυσάρεστες συνέπειες των κομμένων λογαριασμών – ας πούμε της ΔΕΗ.
  Αν είχα να διαλέξω θα προτιμούσα το σινεμά συν κάτι ελαφρύ για δείπνο. Η παρέα που θα επιθυμούσα, θα ήταν πάντα καλοπροαίρετη χωρίς τάσεις για διαφωνία και επιφυλάξεις.Βασικά οι άνθρωποι που σε αντιμετωπίζουν με σεβασμό, χαρούμενη διάθεση, που κατανοούν τις όποιες απόψεις μπορεί να έχεις και δεν κοντράρονται, είναι η καλύτερη παρέα.
  Άνθρωποι που έχουν να διηγηθούν κάποιες προσωπικές στιγμές χωρίς ίχνος κομπασμού ή επίδειξης – και το κάνουν έτσι απλά σα να μιλάνε στον εαυτό τους.

Αυτό είναι το αδιάκοπο πηγαινέλα της μέρας, το πλαίσιο όπου εδρεύει η καθημερινή ζωή του καθένα. Σ’ αυτό το πλαίσιο, καλό θα ήταν να υπήρχε η δυνατότητα μιας χαραμάδας όπου θα προέβαλε καθαρά μια νέα αντίληψη των πραγμάτων, μια νέα πρόσληψη του κόσμου – όπου μια αλλαγή, μια νέα θεώρηση της διαδικασίας που διαμορφώνονται οι καταστάσεις θα ήταν απόλυτα εφικτή.
Μια νέα βεβαιότητα – ότι αυτό το συγκεκριμένο που κατανοείς – όσο κι αν δείχνει πολλές φορές ευχάριστο και δελεαστικό, είναι κάτι άλλο από αυτό που δείχνει.
Γιατί σίγουρα αυτό που βλέπουμε δεν είναι παρά μια αντανάκλαση των αιτιών που δημιουργούν το όποιο αποτέλεσμα.

💌 Η πηγή απ’ όπου πηγάζει η αντανάκλαση είναι ένα δυσπρόσιτο έως απλησίαστο μυστικό – ωστόσο από ‘κει πηγάζει η δυσθυμία πολλές φορές – όταν κατανοείς πως στο βάθος δεν είσαι παρά ο Σίσυφος που οδηγημένος απ’ το μύθο του, προσπαθεί να λύσει το προσωπικό μυστικό του… περισσότερα εδώ 🧔